Mapping Urban Form

[:nl]Ruimtelijk gezien is de stad niet meer een begrensde eenheid. Steden zijn onregelmatig gegroeid en verspreiden zich in verschillende ruimtelijke vormen over het omliggende gebied. Terwijl sommige beweren dat deze eenheid vormloos is, kijkt dit onderzoek juist naar de vorm van deze uitbreidingen. In plaats van deze uitbreidingen te zien als tegengesteld aan de compacte traditionele ontwikkelingen of benadrukken wat ontbreekt aan deze ontwikkelingen in vergelijking tot de traditionele stad, wordt hun eigen ruimtelijke karakteristiek onderzocht. Sommige auteurs pleiten dat de open ruimte meer dan de gebouwde ruimte het bindend element is in de bestaande stad. Anderen verwijzen naar de grote bouwblokken of naar de nieuwe centra die in relatie tot het infrastructuurnetwerk zijn ontstaan. De groei van de stad en haar vorm in een gebied volgen een specifieke logica die ontdekt moet worden. De identificatie van deze logica was het doel van dit onderzoek.

Promotie onderzoek aan de TU Delft aan de afdeling Urbanism.[:en]Mapping Urban Form. Morphology studies in the contemporary urban landscape

This PhD dissertation developed at the Urbanism department of the TU Delft discusses the importance to map the form of the contemporary city. While many have talk about the dispersion and amorphous of the city today, due to the difficulty to define its borders, the research shows how mapping is the tool to uncover its formal logic. In order to do this, the research goes through an extensive review of existent studies on traditional urban morphology, and on mapping territories and landscapes. It goes then to apply the findings of this review to a comparative mapping of the Randstad region in the Netherlands and the Bogotá-Sabana region in Colombia. Conclusions from this comparison show general processes and elements that can be followed to map the formal logic of the contemporary city. Through mapping, the urban landscape can be understood as a system of overlapping layers. In the collision of the different layers a new regional structure emerges, one formed by areas that are leftover spaces. The observation in terms of overlapping layers and in-between areas shows that the amorphous contemporary city has a clear logic that can be understood through mapping. It also allows covering different scales from the building block until the region. Finally, the research shows how mapping is simultaneously a research tool and a design approximation to the studied urban reality that allows visualizing future scenarios.[:es]Ruimtelijk gezien is de stad niet meer een begrensde eenheid. Steden zijn onregelmatig gegroeid en verspreiden zich in verschillende ruimtelijke vormen over het omliggende gebied. Terwijl sommige beweren dat deze eenheid vormloos is, kijkt dit onderzoek juist naar de vorm van deze uitbreidingen. In plaats van deze uitbreidingen te zien als tegengesteld aan de compacte traditionele ontwikkelingen of benadrukken wat ontbreekt aan deze ontwikkelingen in vergelijking tot de traditionele stad, wordt hun eigen ruimtelijke karakteristiek onderzocht. Sommige auteurs pleiten dat de open ruimte meer dan de gebouwde ruimte het bindend element is in de bestaande stad. Anderen verwijzen naar de grote bouwblokken of naar de nieuwe centra die in relatie tot het infrastructuurnetwerk zijn ontstaan. De groei van de stad en haar vorm in een gebied volgen een specifieke logica die ontdekt moet worden. De identificatie van deze logica was het doel van dit onderzoek.

Promotie onderzoek aan de TU Delft aan de afdeling Urbanism[:]